Πρωινο,για την ακριβεια πολυ πρωινο ξυπνημα.Αν και ειχα σκοπο να παω κατευθειαν Σαμαρινα μιας και ξυπνησα αξημερωτα ειπα να καψω κανα τεποζιτο παραπανω.Μια απο Ζαγορι,μια απο Πωγωνι και καπου στην Κονιτσα ειχα μεινει με λιγοτερο απο μισο τεποζιτο.
Τρια βενζιναδικα ολα κλειστα και αγνωστο ποτε και αν θα ανοιγαν.Βαλανε χερακι μεχρι και τα οργανα της ταξης,γιατι εμεις ειμαστε εδω για να βοηθαμε και οχι μονο για να κοβουμε κλισεις,αλλα ματαια.Ολοι οι βενζιναδες της περιοχης θα ειχαν πλακωθει στα τσιπουρα την προηγουμενη και δεν σηκωναν τηλεφωνα.
Αντι να περιμενω,ισως και τζαμπα,εκανα μια πισω και φουλαρα στην κατω Κλειδωνια,που τωρα ειχε ανοιξει και αυτος.Μεγαλο προβλημα η τροφοδοσια στην Κονιτσα,αλλα το παλικαρι στην Κλειδωνια σταθερη αξια.
Με γεματο τεποζιτο του εδωσα να καταλαβει πριν ξεκινησω την αναβαση.Μια διαδρομη απο τις αγαπημενες των μοτοσυκλετιστων και οχι αδικα.
Τσιγαρακι στην βρυση-νεροτριβη της Αγιας Παρασκευης (Κερασσοβο)
Οι απαραιτητες πινακιδες για τους απειθαρχους,απο τα μελη του συλλογου.
Περιποιημενος χωρος και πολυ πολυ νερο.
Το ματι δεν χορταινει τον οριζοντα...
Σαμαρινα...μιλαμε για χαβαλε...πολυ χαβαλε.Καθε φορα που περναω απο εκει εχω να θυμαμαι.Τι παιρνουν οι κουφαλες εκει πανω???
Ο Ζησης ο παρεδρος με τις φακες του,ο καρδιακος που δεν βγαινει απο το σπιτι να μην κολλησει ΤΟΝ ιο και παθει κατι αλλα το βραδυ κλαριζει τα μπουκαλια με το τσιπουρο και τα πακετα με τα τσιγαρα,η ξαδελφη του Ταβερνιαρη που δεν εχει φατσοβιβλιο αλλα εχει απο τ αλλο το Βιμπερ...ανθρωποι αγνοι,προσχαροι και με διαθεση για πολυ κουβεντα.
Το κερασακι στην τουρτα ο μπακαλης του χωριου.Με φωναξε να μιλησουμε για δουλεια και καταντησαμε να μιλαμε για Μπε Μπε 500αρες με το σημα της Λουφτβαφε κατω απο την σελα,για RDια που πηγαιναν σαν τον διαολο,την τρικυλινδρη την Γιαπωνεζα,τα ταξιδια του και την τελευταια του κουκλα που την εχει σινιαρισμενη και γυαλισμενη αλλα δεν την κουναει γιατι το ταιρι του δεν μπορει πλεον να ακολουθησει.Ιστοριες αγαπης για ανθρωπους και σιδερα.
Μηχανοβιος παλιας σχολης με το Μ κεφαλαιο.Αν σας φερει ο δρομος απο εκει πειτε του μια καλημερα,θα χαρει.
Με βαρια καρδια μετα απο παρα πολυ ωρα αφησα πισω μου την Σαμαρινα χωρις να ξερω κατα που θα τραβηξω.
Οταν δεν ξερεις που να πας ασε την μηχανη να σε παει.Στην Αννιτσα-Αετια ειχα καιρο να ανεβω.Την τελευταια φορα ειχε χιονι και δεν περναγε.Καθε φορα που παω στην Αννιτσα.η σε οποιοδηποτε αλλο μνημειο που στηθηκε γι ανθρωπους που εβαλαν το εμεις πανω απο το εγω,νοιωθω πραγματικα δεος,Καθομαι και σκεφτομαι,και σκεφτομαι,και σκεφτομαι ολους αυτους και τι εκαναν για μενα.Αθανατοι ...
Αααααριστερα και κατεβασμα στο Δοτσικο.Απο μακρια πανεμορφο.
Απο κοντα μαυρη καταθλιψη.Για να δεις ανθρωπο πρεπει να κανεις ταμα.
Στην εξοδο η βρυση του χωριου...
και λιγο παρακατω το εκκλησακι.Μα ποσο μερακληδες ειναι μερικοι ανθρωποι???τους βγαζω το καπελο.
Τοοοομπολα.25 αλογα στον δρομο και δεν καναν βημα.Στο μικρο ανοιγμα που αφηναν δεξια ειχαν γυρισμενο τον πισινο τους και δεν ρισκαρα να περασω γιατι τα ειδα λιγακι ανησυχα.Τι κορνες,τι γκαζιες,τι πετρες...αυτα το βιολι τους.Αναψα τσιγαρο και περιμενα να περασει κανα αυτοκινητο να τα σπασει και να περασω και γω.
Το αυτοκινητο ηρθε αλλα απο την αλλη πλευρα και ευτυχως δεν ειχα προσπαθησει να περασω πριν.Ενα αρσενικο τα πηρε στο κρανιο και κοντεψε να του κανει καινουργιο το παμπριζ.Την κατασταση εσωσε ενα φορτηγο που εσπασε το κοπαδι και καταφερα να περασω και εγω.
Το τοπιο σχετικα ουδετερο αλλα ο δρομος αρκετα προκλητικος μεχρι να ξαναμπω Πινδο.
ομορφια που δεν περιγραφεται..
Καπου εδω και παρολο που ηταν μεσημερα τα επαιξα απο το κρυο.Σταση για αντιανεμικα και Μετσοβο για καφε.
Προτιμησα να κατσω στο παλιο χιονοδρομικο πανω απο το Μετσοβο.Ομορφη θεα και καρεκλες αν χρειαζομουνα.
Τα must του 2020.Αντισηπτικο,ξηρα τροφη-παστελι και φραπεδακι χειροποιητο.
εκει που αρχισα να χαλαρωνω ηρθε και ο Χαρης με την οικογενεια απο την λιμνη του Αωου και ηθελε ντε και καλα να του κανω το μοντελο.Τι να κανω λυγισα...
Κατεβασμα λιγο απο Εγνατια ετσι γι αλλαγη και πεσιμο παλι στον παλιο για να δω λιγακι τα Γιαννενα απο ψηλα πριν παω στο σπιτακι μου.
Οταν βρισκομαι στα μερη του Κεδρου και της Μαυρης Πευκης συχνα πυκνα σκεφτομαι τα λογια του Καζαντζακη:δεν ελπιζω τιποτε,δεν φοβαμαι τιποτε,ειμαι λευτερος.
Εκει πανω ετσι ακριβως ειναι τα πραγματα.Δεν ελπιζω γιατι δεν εχει νοημα μιας και δεν μπορω να επηρεασω γεγονοτα η καταστασεις.Δεν φοβαμαι γιατι ειναι τοσο πολλα αυτα που μου λεει η λογικη οτι πρεπει να φοβηθω που στο τελος ξεχναω τους φοβους μου.Δεν ξερω αν ειμαι πραγματικα λευτερος αλλα εκει πανω νοιωθω οτι ειμαι.
Καλο μας βραδυ.
Χαρτης: https://goo.gl/maps/ycp8Zj74ND1bCbnQ7
Τρια βενζιναδικα ολα κλειστα και αγνωστο ποτε και αν θα ανοιγαν.Βαλανε χερακι μεχρι και τα οργανα της ταξης,γιατι εμεις ειμαστε εδω για να βοηθαμε και οχι μονο για να κοβουμε κλισεις,αλλα ματαια.Ολοι οι βενζιναδες της περιοχης θα ειχαν πλακωθει στα τσιπουρα την προηγουμενη και δεν σηκωναν τηλεφωνα.
Αντι να περιμενω,ισως και τζαμπα,εκανα μια πισω και φουλαρα στην κατω Κλειδωνια,που τωρα ειχε ανοιξει και αυτος.Μεγαλο προβλημα η τροφοδοσια στην Κονιτσα,αλλα το παλικαρι στην Κλειδωνια σταθερη αξια.
Με γεματο τεποζιτο του εδωσα να καταλαβει πριν ξεκινησω την αναβαση.Μια διαδρομη απο τις αγαπημενες των μοτοσυκλετιστων και οχι αδικα.
Τσιγαρακι στην βρυση-νεροτριβη της Αγιας Παρασκευης (Κερασσοβο)
Οι απαραιτητες πινακιδες για τους απειθαρχους,απο τα μελη του συλλογου.
Περιποιημενος χωρος και πολυ πολυ νερο.
Το ματι δεν χορταινει τον οριζοντα...
Σαμαρινα...μιλαμε για χαβαλε...πολυ χαβαλε.Καθε φορα που περναω απο εκει εχω να θυμαμαι.Τι παιρνουν οι κουφαλες εκει πανω???
Ο Ζησης ο παρεδρος με τις φακες του,ο καρδιακος που δεν βγαινει απο το σπιτι να μην κολλησει ΤΟΝ ιο και παθει κατι αλλα το βραδυ κλαριζει τα μπουκαλια με το τσιπουρο και τα πακετα με τα τσιγαρα,η ξαδελφη του Ταβερνιαρη που δεν εχει φατσοβιβλιο αλλα εχει απο τ αλλο το Βιμπερ...ανθρωποι αγνοι,προσχαροι και με διαθεση για πολυ κουβεντα.
Το κερασακι στην τουρτα ο μπακαλης του χωριου.Με φωναξε να μιλησουμε για δουλεια και καταντησαμε να μιλαμε για Μπε Μπε 500αρες με το σημα της Λουφτβαφε κατω απο την σελα,για RDια που πηγαιναν σαν τον διαολο,την τρικυλινδρη την Γιαπωνεζα,τα ταξιδια του και την τελευταια του κουκλα που την εχει σινιαρισμενη και γυαλισμενη αλλα δεν την κουναει γιατι το ταιρι του δεν μπορει πλεον να ακολουθησει.Ιστοριες αγαπης για ανθρωπους και σιδερα.
Μηχανοβιος παλιας σχολης με το Μ κεφαλαιο.Αν σας φερει ο δρομος απο εκει πειτε του μια καλημερα,θα χαρει.
Με βαρια καρδια μετα απο παρα πολυ ωρα αφησα πισω μου την Σαμαρινα χωρις να ξερω κατα που θα τραβηξω.
Οταν δεν ξερεις που να πας ασε την μηχανη να σε παει.Στην Αννιτσα-Αετια ειχα καιρο να ανεβω.Την τελευταια φορα ειχε χιονι και δεν περναγε.Καθε φορα που παω στην Αννιτσα.η σε οποιοδηποτε αλλο μνημειο που στηθηκε γι ανθρωπους που εβαλαν το εμεις πανω απο το εγω,νοιωθω πραγματικα δεος,Καθομαι και σκεφτομαι,και σκεφτομαι,και σκεφτομαι ολους αυτους και τι εκαναν για μενα.Αθανατοι ...
Αααααριστερα και κατεβασμα στο Δοτσικο.Απο μακρια πανεμορφο.
Απο κοντα μαυρη καταθλιψη.Για να δεις ανθρωπο πρεπει να κανεις ταμα.
Στην εξοδο η βρυση του χωριου...
και λιγο παρακατω το εκκλησακι.Μα ποσο μερακληδες ειναι μερικοι ανθρωποι???τους βγαζω το καπελο.
Τοοοομπολα.25 αλογα στον δρομο και δεν καναν βημα.Στο μικρο ανοιγμα που αφηναν δεξια ειχαν γυρισμενο τον πισινο τους και δεν ρισκαρα να περασω γιατι τα ειδα λιγακι ανησυχα.Τι κορνες,τι γκαζιες,τι πετρες...αυτα το βιολι τους.Αναψα τσιγαρο και περιμενα να περασει κανα αυτοκινητο να τα σπασει και να περασω και γω.
Το αυτοκινητο ηρθε αλλα απο την αλλη πλευρα και ευτυχως δεν ειχα προσπαθησει να περασω πριν.Ενα αρσενικο τα πηρε στο κρανιο και κοντεψε να του κανει καινουργιο το παμπριζ.Την κατασταση εσωσε ενα φορτηγο που εσπασε το κοπαδι και καταφερα να περασω και εγω.
Το τοπιο σχετικα ουδετερο αλλα ο δρομος αρκετα προκλητικος μεχρι να ξαναμπω Πινδο.
ομορφια που δεν περιγραφεται..
Καπου εδω και παρολο που ηταν μεσημερα τα επαιξα απο το κρυο.Σταση για αντιανεμικα και Μετσοβο για καφε.
Προτιμησα να κατσω στο παλιο χιονοδρομικο πανω απο το Μετσοβο.Ομορφη θεα και καρεκλες αν χρειαζομουνα.
Τα must του 2020.Αντισηπτικο,ξηρα τροφη-παστελι και φραπεδακι χειροποιητο.
εκει που αρχισα να χαλαρωνω ηρθε και ο Χαρης με την οικογενεια απο την λιμνη του Αωου και ηθελε ντε και καλα να του κανω το μοντελο.Τι να κανω λυγισα...
Κατεβασμα λιγο απο Εγνατια ετσι γι αλλαγη και πεσιμο παλι στον παλιο για να δω λιγακι τα Γιαννενα απο ψηλα πριν παω στο σπιτακι μου.
Οταν βρισκομαι στα μερη του Κεδρου και της Μαυρης Πευκης συχνα πυκνα σκεφτομαι τα λογια του Καζαντζακη:δεν ελπιζω τιποτε,δεν φοβαμαι τιποτε,ειμαι λευτερος.
Εκει πανω ετσι ακριβως ειναι τα πραγματα.Δεν ελπιζω γιατι δεν εχει νοημα μιας και δεν μπορω να επηρεασω γεγονοτα η καταστασεις.Δεν φοβαμαι γιατι ειναι τοσο πολλα αυτα που μου λεει η λογικη οτι πρεπει να φοβηθω που στο τελος ξεχναω τους φοβους μου.Δεν ξερω αν ειμαι πραγματικα λευτερος αλλα εκει πανω νοιωθω οτι ειμαι.
Καλο μας βραδυ.
Χαρτης: https://goo.gl/maps/ycp8Zj74ND1bCbnQ7
