Απο το σαματα της Λιμνης...στην απολυτα σιωπηλη Καταρα

Η τσιπουροκατανυξη ,το βραδυ της Τεταρτης (μπορει να ητανε και Τριτη),ητανε για άλλη μια φορα επεισοδιακη. Τελειωνοντας τη δευτερη σειρα από τα τσιπουρα ειχαμε ξεκινησει να βαζουμε κατω τους χαρτες για τα Βαλκανια.Στο τεταρτο-πεμπτο ειχαμε πιασει όλα τα εις –ισταν,Τουρκμενισταν κλπ.Απο το εκτο και μετα ειχαμε βγαλει τα ποδια εξω από το παπλωμα.Ψαχναμε ισοτιμιες ευρω-πεσο και καταλλυματα στις Ανδεις.

Αφου εξαντλησαμε όλα σχεδον τα αποθεματα τσιπουρου του καταστηματος,ειπαμε να σοβαρευτουμε.Με τα πολλα και παντα πονηρα σκεπτομενοι,καταληξαμε σε κοντινο προορισμο με το σκεπτικο αντι να μας φανε τα λεφτα οι βενζιναδες και τα καραβια,να τα φαμε εμεις στα καρβουνα.Αναχωρηση Παρασκευη μεσημερι με προορισμο την Βαλια Καλντα.Διανυκτερευση στο δασος,καρβουνα,χαβαλε και τσιπουρακια στην φυση.Το πρωι του Σαββατου ,πρασσινες καρτες υπο μαλης,με προορισμο Βορεια και οπου μας βγαλει.
Εγω ειχα ξεκαθαρισει από την αρχη ότι το Σαββατο ειχα κανονισει για αλλου,αλλα μου αρεσε να κανω σχεδια και να βαζω φυτιλια.


Η συναντηση με φιλαρακια από την Πρωτευουσα,κανονισμενη από καιρο στη λιμνη του Πλαστηρα.Παρασκευη απογευμα,ο Ληστης φορτωμενος,φουλαρισμενος και ψυχολογικα ετοιμος για το αυριανο ταξιδακι.

Κατά το βραδακι επεσε το τηλεφωνο.
-Ελα ρε λαλακα μιας και πας για κατω αυριο,δεν το ξεκινας απο σημερα να μας φερεις και κανα καπνο που ξεμειναμε?
-Δεν με χεζετε ρε ντενεκεδες που θα ανεβω βραδιατικα στα βουνα,να με φανε οι αρκουδες?Γιατι δεν πηρατε από εδώ?
-Ειπαμε να παρουμε σε κανα χωριο,αλλα δεν βρηκαμε τιποτε.Ελα ρε φιλαρακι,καναμε καλο κουμαντο στα υπολοιπα.Στεισαμε σκηνες,καρβουνο απο πουρναρι και δυο σχαρες,αν στραβωσει η μια να κανουμε τη δουλεια μας με την αλλη!!!!!

Μπουρου μπουρου .....δεν ηθελα και πολυ,με καταφερε ο Αντωνης.Τσιμπαω τους καπνους και τα παρελκομενα και κατα τις 11 βουρ για Κηπουρειο.Μια διαδρομη οταν την κανεις νυχτα δεν εχει καμμια σχεση με την ημερησια,ειδικα αν εισαι στην Βαλια Καλντα.Παρολο που επιδιωκω να ταξιδευω νυχτα,γιατι μου αρεσει πολύ,παντα υπαρχει ενας φοβος για το απροοπτο.Ισως αυτά τα αναμικτα συναισθηματα κανουνε τις νυχτερινες βολτουλες και πιο ενδιαφερουσες.


Τελος παντων,αφου ειπα αμαν να τους ξετρυπωσω,μιας και τα σημαδια που βαλανε για να τους βρω δεν φαινοτανε στο σκοταδι,κατα τις 1 εκανα την παραδοση.Το γλεντι ειχε φουντωσει.Χταποδακι στα καρβουνα,σουπιες τσιπουρες και αλλα βουνισια εδεσματα,που απ οτι μου ειπανε το κανανε επιτηδες,για να μπερδεψουνε τις αρκουδες!!!!
Δεν ξερω αν μπερδευτηκαν αυτές αλλα εγω αλλα περιμενα να φαω και αλλα εφαγα.Δεν μου κακοπεσαν φυσικα...

Κατα το ξημερωμα την πεσαμε κανα δυο ωρες στις αιωρες που ειχανε στησει oι ψηστες.Το πρωτο φως της ημερας,μιας και ειδα ότι οι αλλοι δεν το περνανε αποφαση να ξεκινησουνε,με βρηκε να κατηφοριζω με προορισμο την Ελατη.



Σταση για ξεκουραση και καφε στα ψηλα.Ο κλασσικος καραβισιος ....με διπλη δοση καφε για να ανοιξουνε τα ματια.



Συντομα ειχα και παρεα.Στην αρχη ειχε αγριες διαθεσεις,αλλα για καποιο λογο συντομα με συμπαθησε.Γρηγορα γιναμε φιλοι,ισως βοηθησε και ενα κομματι κεικ που ειχα μαζι μου και το μοιραστηκαμε.



Αφου τα ειπαμε για κανα μισαωρο ,αυτος πηγε να βρει το κοπαδι του και εγω την αγελη μου.

Κατεβασμα για Ελατη,Περτουλι,Μουζακι με τελικο προορισμο το Νεοχωρι.




Τους βρηκα λοιπον κατά το μεσημερι και αφου αραξαμε λιγο ειπαμε να παμε να τσιμπησουμε λιγο πιο Νοτια.



Στον Λογγα εχει φρεσκια πεστροφα διπλα στο ποταμι και δεν σκοπευαμε να αφησουμε την ευκαιρια να παει χαμενη.





Με το που παραγγειλαμε αρχισε ο Τριτος Παγκοσμιος.Ερχοτανε από παντου και κανανε απιστευτο σαματα.Το gsforum,η καπως ετσι, εκανε αποβαση.Ευτυχως που τα δικα μας πιατα ηρθανε εγκαιρα,αν ειχαμε αργησει κανα τεταρτο θα τρωγαμε τα τετοια μας.

Μετα το φαγητο και τις μπυριτσες λιγη ξεκουραση και βουρ για τον γυρο της Λιμνης.
Ο απογευματινος γυρος της λιμνης τελικα κατεληξε να γινει νυχτερινος.








Καπου στα νοτια ψιλοχαθηκαμε μεταξυ μας,μετα ξαναβρεθηκαμε,μετα ανακατευτηκαμε με κατι V-Stromades που ειχανε αποφασισει να κανουνε την συναντηση τους στο Λαμπερο αν θυμαμαι.Γαμω το φελεκι μου…..πληρωνα μαλλον παλιες αμαρτιες.Μια το ένα,μια το άλλο ροκανιζαμε τον χρονο και από ωρα ειχε πεσει η νυχτα.Αστα να πανε,υπεροχες εικονες ,ζωντανες καταστασεις….ας γκριναζω,περασαμε υπεροχα.

Νυχτα πλεον φτασαμε στο ξενοδοχειακι μας στο Νεοχωρι.Θελεις οι στροφουλες,θες η βραδυνη δροσια μας ανοιξε παλι η ορεξη.Διπλα από το ξενοδοχειο ειχε μια από τις καλυτερες ταβερνες που εχω κατσει.Τετοια ποιοτητα στο φαγητο,το κρασι και την εξυπηρετηση την συναντας σπανια.Ειναι διπλα από την εκκλησια ,αλλα δεν θυμαμαι το ονομα της.Θα την βρειτε ευκολα ,καντε έναν κοπο και θα με θυμηθειτε.Το καλο φαγητο,το κοκκινο κρασακι και οι τοσες ωρες στο ποδι μου κλεισανε τα ματια με το που ακουμπησα στο κρεβατι.

Πλουσιο το πρωινο και αυγουλακια από τις κοτουλες του καταστηματος την επομενη.Αφου φαγαμε του σκασμου,οι Πρωτευουσιανοι κανανε σχεδια για την επιστροφη.Εγω για μια ακομη φορα αφησα τα πραγματα στην τυχη.



Φυσικα πριν χωρισουνε οι δρομοι μας ειπαμε να πιουμε και τις καφεδαρες μας διπλα στην λιμνη.






Ολα τα ωραια όμως εχουνε αρχη και τελος.Ανανεωσαμε το ραντεβου και ο καθενας πηρε τον δρομο του.



Ο δικος μου ,πιο μοναχικος απο των αλλων,θα περνουσε απο ενα αγαπημενο μερος,την Καταρα.




Μοναδικο μερος.Απιστευτα τοπια και παντου μερη για ελευθερη κατασκηνωση.




Ο δρομος σε γενικες γραμμες πολυ καλος.Λιγα σημεια θελουνε προσοχη.Η αισθηση δε της μοναξιας, μο-να-δι-κη.




Χρονια πριν αυτος ητανε το σημειο που επρεπε να περασω για να παω σε αγαπημενα μερη.Και γω δεν θυμαμαι ποσες φορες εχω βαλει και εχω βγαλει αλυσιδες.Σε φορτηγο για πρωτη φορα,όταν ημουνα 10-12 χρονων.Οι ρημαδες πρεπει να ητανε κανα δυο φορες το βαρος μου,η ετσι νομιζα τοτε.Βουνα ολοκληρα το χιονι,αλλα ποτε δεν το εβαλα κατω,παντα εβρισκα τον τροπο να περασω.Αναποδια θες,εγωισμος η κατι άλλο,δεν ξερω αλλα το θεωρουσα απαραδεχτο το χιονι να κανει κουμαντο στα σχεδια μου.


Ο σταθμος αποχιονισμου της τρομερης (καποτε) Καταρας.Ενα κουφαρι 



Το ταξιδακι πλησιαζει στο τελος του.

Τελευταια σταση για τσιγαρο,πριν την επιστροφη,πανω απο το Μετσοβο.

Αυτο ηταν.Εφτασα στα Γιαννενα απογευματακι,γεματος εικονες και οχι μονο.

Φουλαρα πριν παω σπιτι ........... και ετοιμος για την επομενη.


Ο χαρτης της διαδρομης στο περιπου: https://goo.gl/maps/jJwsxJ3ar9C2

Γρανιτα στα Τζουμερκα

To προγραμμα ειχε βγει κανα δυο μερες νωριτερα αλλα ο Bαγιος και ο Γιαννης,αλλαξανε τα σχεδια μας την τελευταια στιγμη.Ηθελαν λεει να παρουνε μυρωδιες από τα Τζουμερκα.Εκαναν διανυκτερευση στη Ροδαυγη,παρεα με τον Θαναση απο την Πρεβεζα,οποτε την αλλη μερα πρωι πρωι ξεκινησα να τους συναντησω.



Το ραντεβου ητανε για τις 9.Οπως παντα ξεκινησα νωριτερα, για να απολαυσω τον καφε μου και το τσιγαρακι μου σε καποιο ομορφο μερος,πριν βρεθω με την τροικα.Τα πραγματα ομως δεν ερχονται οπως μας βολευει,αλλα οπως θελουνε.

Ομιχλη απο την πρωτη στιγμη που ξεκινησα.Δεν εβλεπα στα 20-30 μετρα.Συντομα τα πραγματα γινανε ακομη χειροτερα.Οπως επεφτε πανω μου η ομιχλη παγωνε αμεσως.Καθε λιγο και λιγακι σταση για σπασιμο του παγου απο τη ζελατινα του κρανους και τιναγμα από τα ρουχα.Δεν εβλεπα τη μυτη μου.Κανα δυο φορες που ανοιξα την ζελατινα του κρανους,παγωσαν τα γυαλια μου.



Αυτο σε συνδιασμο με την ανυπαρκτη ορατοτητα και τον παγο που ειχε κατω ο δρομος,ειχαν σαν αποτελεσμα διαδρομη μιας ωρας,να την κανω σχεδον δυο (και παλι καλα).

Η παρακατω φωτο είναι αφου περασα την ομιχλη,αλλα ο δρομος ητανε γυαλι.

 

Ευτυχως μετα από καμμια πεντακοσαρια μετρα,τα πραγματα ητανε πολύ καλυτερα και μπορεσα λιγο μετα τις 9 να βρισκομαι στο σημειο της συναντησης με την υπολοιπη παρεα στην Ροδαυγη.




 

Η Ροδαυγη είναι ένα περιποιημενο χωριο με πανεμορφη θεα,την επομενη βαλτε την στο προγραμμα,αξιζει τον κοπο.Αν η ορατοτητα ειναι καλη,μπορειτε να δειτε απο εκει ολο τον νομο της Αρτας.



Το καφεδακι το απολαυσαμε σε ένα πολύ προσεγμενο μαγαζι,που εχει και δωματια διπλα ακριβως από την κεντρικη πλατεια του χωριου.

 

Ο Βαγιος ειχε ένα παρα πολύ δυσκολο βραδυ, πιθανοτατα κατι που εφαγε την προηγουμενη του ειχε διαλυσει το στομαχι.Ετσι το πηγαιναμε χαλαρα μεχρι να συνελθει και αυτος.
Φυσικα ητανε και ο χωρος ιδανικος,αλλα πανω απο ολα ζεστος.

Η μασκωτ του δεν τον εσωσε.

 

Μολις τελειωσε ο καφες αποφασισαμε να εξαφανισουμε χαρτες και gps και να παμε οπου μας βγαλει.Γεφυρα Πλακας και αριστερα για Ραφταναιους.Στη σταση για τσιγαρο ,κατι κυνηγοι,μας ειπανε οτι τα πραγματα ζοριζουνε πιο πανω.Πολυς παγος και πτωσεις βραχων παντου.

 

Η ωρα κοντευε 12,αρα ο παγος θα ειχε λιωσει…….ειπαμε εμεις.

Αυτο που ειδαμε σε λιγο,η αληθεια ειναι οτι δεν το περιμεναμε.Πεσαμε μεσημεριατικα σε μαυρο παγο,ο οποιος καλυπτε καθε εκατοστο του δρομου.
Δεν υπηρχε σημειο διαφυγης ,αλλα ουτε και σημειο να σταματησεις για να δεις πιο ψυχραιμα την κατασταση.Αν μπορουσαμε να σταματησουμε πιθανοτατα θα ειχαμε κανει στροφη 180 μοιρων.Απο την μια ο γκρεμος και από την άλλη τα βραχια,ασε τα οχηματα που μπορει να ανεβαιναν από απεναντι.Ακομη και να επεφτε καποιος,δεν μπορουσαν οι υπολοιποι να σταματησουνε για να τον βοηθησουνε.Για την ακριβεια δεν επρεπε,γιατι προσπαθωντας να σταματησουνε μπορει να παθαιναν χειροτερα.Ειχαμε μπει στον χορο και επρεπε να χορεψουμε.

Aπο ένα σημειο και μετα αρχισα να γελαω σαν ηλιθιος.Ολα αναποδα και όμως όλα καλα.Δεν ητανε λογικο αυτό που γινοτανε,εξαρες μεσημεριατικα.Λιγο πιο κατω εμαθα οτι και η αλλοι κανανε το ιδιο,αρα δεν θα επρεπε να ανησυχω για την διανοητικη μου κατασταση.

Σαν κοτες και με την ψυχη στο στομα καταφεραμε τελικα και περασαμε τον παγο μηκους 2-3 χιλιομετρων. Φωτο απο εκει δεν...,μιας και τα ειχαμε ψιλοκανει πανω μας.Παγο βρηκαμε και σε αρκετα πεταλα πιο κατω,αλλα τα πραγματα ητανε σαφως καλυτερα,ακομη και να γλυστρουσαμε ειχαμε σημεια δεξια και αριστερα στον δρομο που θα μας συγκρατουσαν.

Αμεσως μετα βρηκαμε πεσμενα βραχια,πετρες κομμενους δρομους και ολα τα καλουδια που κατεβαζουμε καντηλια οταν τα βλεπουμε μπροστα μας,αλλα μαλλον αυτος ειναι ενας απο τους λογους που καβαλαμε και ταξιδευουμε.Το ΑΠΡΟΟΠΤΟ.



Σταση για μεγαλη ανασα πριν το τελευταιο ανεβοκατεβασμα.



Καποια στιγμη στο κατεβασμα πριν το Γεφυρι Πολιτσας και ενω εγω ειχα φυγει λιγο μπροστα απο τους αλλους,καταλαβα οτι ειχανε σταματησει.Επεστρεψα για να δω τι συμβαινει.Τελικα ειχε πεσει ενας βραχος σε μεγεθος μπαλας ποδοσφαιρου και χτυπησε την μποτα του Βαγιου.Φοβηθηκαμε για τα χειροτερα,αλλα ευτυχως την εβγαλε καθαρη με καποια σημαδια στην δεξια μποτα.

Ο εξοπλισμος παλικαρια,ειδικα σε τετοια μερη,δεν ειναι διακοσμητικος.





 

Ολα τα ωραια ομως καποτε τελειωνουν.Αμεσως μετα,σταση για εναν τελευταιο καφε στην Λαζαινα.Φυσικα μαζι με τον καφε μας φερανε και μερικα κομματια φρεσκια πιτα.Ο Βαγιος με τον Γιαννη,εκτιμησαν ιδιαιτερα την κινηση μιας και ειχανε αρκετες ωρες δρομο μπροστα τους,μεχρι την Λαμια.



Για άλλη μια φορα ανανεωθηκε το μονιμα ανοιχτο ραντεβου και τραβηξε ο καθενας τον δρομο του.

Τα Τζουμερκα ειναι αγρια και μερικες φορες πρωτογονα.Τα χωρια δεν εχουνε πολυ κοσμο,αλλα συνηθως αυτοι οι λιγοι που θα βρεις ειναι αυτοι που πρεπει.Ο χαρτης της διαδρομης ειναι ο παρακατω:https://goo.gl/maps/KghBM9hyuXK2
Σε αυτη τη διαδρομη θα βρειτε μερη για να μεινετε αλλα και να φατε σε Ροδαυγη,Λιθινο (γεφυρι Πλακας)και Λαζαινα.Βενζιναδικο στο γεφυρι της Πλακας.






Oπως ειδατε θελει αρκετη προσοχη,αμυντικη οδηγηση και τα ματια ψηλα,γιατι αν ειναι να ερθει απο καπου που δεν το περιμενεις....θα ειναι απο ψηλα.

Τζουμερκα και περιξ-500 υπεροχα κουραστικα χιλιομετρα

Πεντακοσια δυσκολα,αλλα πανεμορφα χιλιομετρα.

Ασφαλτος,χωμα,πετρες,στροφιλικι,παρακαμψεις,τσιγγανοι,λαθρεμποροι....απ ολα ειχε ο μπαχτσες.

Κρυαδακι το πρωι,αλλα ολα εδειχναν οτι θα ειναι ιδανικη μερα για βολτα.Την προηγουμενη ειχα ριξει μια ματια στον Γκουγκλι για να παρω καμμια ιδεα.Τελικα το προγραμμα προσαρμοστηκε,αναπροσαρμοστηκε και ξαναματαπροσαρμοστηκε αρκετες φορες.

Στο περιπου ακολουθησα την διαδρομη του παρακατω χαρτη.Αρκετα χιλιομετρα δεν τα εχει μιας και απο τη μια ειναι αχαρτογραφητα και απο την αλλη με τοσες σβουρες που εκανα δεν θυμαμαι καποια απο αυτα.

goo.gl/maps/zLffr2QQAo22

Ντυθηκα λοιπον ζεστα και με το πουρνο που λενε την εκανα.Ομιχλη σε αρκετα σημεια η οποια ομως δεν ητανε τοσο ενοχλητικη,οσο οι υγρασιες στα ανηλια μερη.

Το περασμα πριν το Μονολιθι ειναι ενα απο τα αγαπημενα μου σημεια.Συνηθως εχει πολλες πετρες και βραχια στον δρομο,αυτη τη φορα ευτυχως ητανε καθαρος

 

Απο το Μονολιθι δεξια για Ροδαυγη.Στην πορεια το σχεδιο αλλαξε μιας και ειχα καιρο να περασω απο την γεφυρα του Τζαρη.Μια πολυ ομορφη και καθαρη διαδρομη που σε κατεβαζει στον Αραχθο.Αμεσως μετα την γεφυρα οι πινακιδες σε οδηγουνε αριστερα,στον δρομο του Θεου,ο οποιος φυσικα ειναι στρωμμενος με ομορφη ασφαλτο.Επειδη τα τελευταια καναδυο χρονια,παμε ολο Αριστερα και την εχουμε πατησει ασχημα,ειπα να παω Δεξια και οτι κατσει.

Μπηκα-βρηκα σε καναδυο συνοικισμους,περασα απο δρομο που καποιος ειχε την φαεινη ιδεα να ανακατεψει ποταμισια ψιλη κορκαλα με τσιμεντο,το οποιο με την χρηση ειχε γινει κατι σαν παγοδρομιο και κατεληξα σε εναν πολυ ωραιο χωματινο δρομο.Σχετικα βατος με παρα πολυ ομορφα φθινοπωρινα χρωματα.

 

Σχεδον στο τελος αυτου του βρηκα και εναν απιστευτο οικολογο κυνηγο,τον πετυχα κανα πεντακοσαρι μετρα πριν ξαναβγω στην ασφαλτο.
Το οπλο στην πλατη με καναδυο μονο φυσιγγια και αυτο ειναι.Δυο τουφεκιες θα εριχνε,αν χτυπουσε κατι εχει καλως,αλλιως την επομενη.Πιασαμε κουβεντουλα στο ποδι και ενω ετοιμαζομουνα να φυγω μου σκαει το παραμυθι.

Καλα δεν θα πιουμε ενα τσιπρου παρεα?
Ρε μαστορα εχω πολυ δρομο και θα μου κοψει τα ποδια.
Ρε εισι Ηπειρωτς και λες οχι στο τσιπρου?
Αυτο ητανε χτυπημα κατω απο την μεση.Κατεβηκα απο την μηχανη εστριψα τσιγαρο και ηπιαμε δυο τελικα,μιλαμε για τσιπουρο απο Ζαμπελα 21-22 βαθμων,δωσαμε ραντεβου για καποια αλλη φορα και εφυγα. 

Τα Τζουμερκα ειναι αγρια αλλα ταυτοχρονα πανεμορφα βουνα.Οσες φορες και αν εχω παει δεν τα βαριεμαι ποτε.

 

Παντου ποταμια,ποταμακια,χαραδρες και χωριουδακι ενα με τη φυση.Πολλες και καλες εναλλακτικες διαδρομες.



Με τα πολλα εφτασα στο Βουλγαρελι.Μεγαλο χωριο που εχει τα παντα.Κεντρο υγειας,φαρμακειο,εστιατορια,σχολεια κλπ.Στην παρακατω φωτο ισα που φαινονται τα σπιτια.

 

Μπηκα μια βολτα και απο μεσα μπας και βρω εναν Μπεμβεδοβαρεμενο Φαρμακοτριφτη να τον πιουμε παρεουλα,αλλα μιας και ητανε εκτος την εκανα για να πιω το καφεδακι μου,στην ησυχια,εξω απο το χωριο.

Τον ηπια λοιπον ατενιζοντας,τι αλλο,το Βουλγαρελι.

 

Η αληθεια ειναι οτι καθησα αρκετη ωρα.Θες το τσιπουρακι του κυνηγου,θες το χωμα και το στροφιλικι,ισως και η υπεροχη θεα,any way,δρομο για Αθαμανιο.



Πολυ πρασσινο λεμε.Ο δρομος σε γενικες γραμμες ειναι καλος.Που και που ομως εχεις κοψιματα και πετρες,θελει προσοχη.

 

Το κατεβασμα απο το Αθαμανιο εγινε χαλαρα.Ομορφη διαδρομη και θα ητανε ακομη καλυτερη αν δεν υπηρχανε και τα φορτηγα που πηγαινοφερνανε κομμενα ξυλα.Σε ολο το δρομο υπηρχε μυρωδια απο φρεσκοκομμενο ξυλο.

Eκει και βλεποντας στα δεξια μου τον Αχελωο και την πρασσιναδα του,μου μπηκε στο μυαλο να κανω ενα περασμα απο Μυροφυλλο.Διπλα απο το ποταμι ουσιαστικα αλλου ασφαλτος,αλλου πετρες και αλλου χωμα ,πλακα πλακα μου εφαγε πανω απο μια ωρα.Σε καποια σημεια φοβηθηκα τοσο για τα λαστιχα μου που κοντεψα να κανω αναστροφη.Ευτυχως δεν εκανα,γιατι η διαδρομη απο τη μερια της Θεσσαλιας,ειναι πραγματικα ομορφη.

Βγαινοντας και παλι στον κεντρικο δρομο αρχιζουνε οι σηραγγες.Καμμια δεκαρια οι οποιες εχουνε σαν σκοπο να ενωνουνε ασχημα κομματια δρομου μεταξυ τους,ασε που οι περισσοτερες εχουνε σχεδον ανυπαρκτο φωτισμο και ειναι επικινδυνες.
Πετρες,κορμοι,βραχια και οτι αλλο μπορεις να φανταστεις.Μεσα σε ολη αυτη την ασχημια ειδα την πινακιδα για Νεραιδα.Δεν μπορει λεω,με τετοιο ονομα κατι καλο θα δω.

Οντως μετα απο κανα χιλιομετρο μισοκατεστραμμενου δρομου επεσα πανω στο ποταμακι της φωτογραφιας,η οποια το αδικει.

 

Εκανα ενα τσιγαρακι σχεδον στην απολυτη σιωπη,μονο το ποταμακι ακουγοτανε και ξεκινησα να παω προς το χωριο.Καναδυο χιλιομετρα πιο πανω ενα τζιπακι διπλοκαμπινο ειχε κλεισει πανω απο τα 2/3 του δρομου.Στο μικρο περασμα που εμενε,ειχε σκορπιες κοφτερες πετρες.

Με το που σταματαω για να σιγουρευτω οτι περναω,πεταγεται απο διπλα ημιμαυριδερος κυριος και μου κανει νοημα.Εγω πρωτη μεσα και ετοιμος να την κανω αμα δω τα σκουρα.

-Που πας ρε παλικαρι?
-Λεω να ανεβω στο χωριο,εχω περασει τοσες φορες απο κατω,αλλα δεν αξιωθηκα.
-Μπας και εισαι Μπατσος ρε φιλαρακι?
-Οχι ρε κουμπαρε,οι μπατσοι εχουνε ασπρες μηχανες.
-Ναι,οι κανονικοι,οι αλλοι εχουνε οτι ναναι.

Καπου εκει αρχισα να καταλαβαινω οτι κατι πηγαινε στραβα και εψαχνα τροπο απο την μια να τον ηρεμησω και απο την αλλη να κερδισω χρονο,μηπως περασει κα κανεις αλλος.

-Οχι ρε μεγαλε,φασολια πουλαω.Οταν τον ρωτησα:εσυ τι επαθες και εισαι ετσι στον δρομο,βλαβη?δεν πηρα απαντηση.
Τελος παντως,η επομενη ερωτηση ητανε αν ο δρομος για το χωριο ανεβαινει και αν αξιζει τον κοπο να παω.Καπου εδω μαλλον τον εβγαλα απο την δυσκολη θεση.Αφου με ξαναρωτησε κανα δυο φορες ακομη αν ειμαι μπατσος και αφου του εξηγησα αλλες τοσες οτι περα απο φασολια πουλαω και κανα ρυζι,αρχισε να μου λεει οτι ειναι γεματος πετρες ο δρομος και το χωριο ειναι μονο καλυβια.Με καθε τροπο μου εδινε να καταλαβω οτι καλυτερα να γυρισω πισω.

Αυτο φυσικα το ειχα καταλαβει εδω και ωρα,αλλα δεν ηθελα και να του γυρισω πλατη,ασε που τα κλαδια που κουνιοτανε παραπερα μου εδωσαν να καταλαβω οτι δεν ητανε μονος του.Προσπαθωντας να κερδισω λιγο χρονο ακομη,(παντα με την πρωτη μεσα,το ενα χερι στον συμπλεκτη και τα βεντιλατερ να δουλευουνε υπερωριες) τον λεω:ρε κουμπαρε κουκλα το χεις το Ford να το βγαλω μια φωτογραφια?
Τοτε παιρνει υφος Τζον Γουεην και μου πεταει αγγλικουρα που ακομη και τωρα το σκεφτομαι δεν μπορω να κρατηθω:Ντοντ πουχ γιορ λαικ(Don't push your luck).Αυτο ητανε,ολη η ενταση μου βγηκε σε γελιο.Ελαχιστα μετα ηρεμησε και αυτος και αρχισε να γελαει.Ειχε δικιο μεχρι εδω ητανε.Επιτοπου στροφη και ο Θεος βοηθος.

Την στιγμη που τον εχασα απο τους καθρεφτες μου μαλλον εφτασε το μηνυμα στον εγκεφαλο.Ξαφνικα παγωσαν τα δαχτυλα μου και με επιασε ταχυπαλμια.Μεχρι να κατεβω στον δρομο ολα μου ειχανε περασει.Τυχη βουνο θα ελεγα,πιθανοτατα γλυτωσα απο μια πολυ στριμοκωλη κατασταση.Περασα την σηραγγα που ητανε αμεσως μετα τη διασταυρωση της Νεραιδας και σταματησα για τσιγαρο.Πρεπει να το ρουφηξα με την μια,μου εφτασε μεχρι τα νυχια.

Επομενος σταθμος το φραγμα του Αχελωου.Πριν ομως μια ακομη παρακαμψη αριστερα,για το Αρματολικο.Εδω ευτυχως μονο φιλικα γεροντακια συνατησα.Περα απο το οτι ητανε μεσα στο πρασσινο,τιποτε το ιδιαιτερο.


Μεχρι το Βαθυρρευμα η ιδια κατασταση,σιγα και προσεκτικα περνουσα τις σηραγγες τη μια μετα την αλλη.Στην εξοδο του χωριου βρηκα ενα ωραιο μερος για καφε.Εδω ειχα σκοπο να κανω ενα καλο διαλειμμα να ηρεμησω,να ξεκουραστω να μπει και το μυαλο σε ταξη.

 
Οντως χρειαζομουνα αυτη τη σταση,περισσοτερο απ οτι νομιζα.Ο τσιγγανος ακομη στριφογυριζε στο κεφαλι μου.

Ωραιο μερος και το νερακι παγωμενο.Οτι πρεπει για φραπεδια.

Απο το Βαθυρρευμα και μετα αρχιζει η διαδρομη αναμεσα απο τα χωρια του Ασπροποταμου,η οποια δεν εχει καμμια σχεση με το τελευταιο κομματι που μολις ειχα περασει.

Η διαδρομη διπλα απο τον Αχελωο,καθαρα μοτοσυκλετιστικη.Καλος ο δρομος,με ορατοτητα,ταβερνακια και ομορφα μερη.Τα γεφυρια της Παλαιοκαρυας ειναι αλλη μια υποχρεωτικη σταση.Ολοι λιγο πολυ τα εχουμε δει και τα εχουμε φωτογραφισει.

Συντομη σταση τριων λεπτων μονο και μονο για να βγαλω μερικες φρεσκες φωτογραφιες για οσους δεν ετυχε να περασουνε ακομη απο εκει.

 

Ο σκοπος μου ομως δεν ητανε αυτος.Η παρακαμψη εγινε μονο και μονο για να δω τι αλλο υπαρχει στην περιοχη,περα απα τα πολυ γνωστα γεφυρια.Μπηκα προς τα μεσα και βολταρα μεχρι εκει που με πηγαιναν οι δρομοι.Ανταλλαξα αποψεις με ντοπιους για πολλα και διαφορα.Ηπια και λιγο απο το καφεδακι που με κερασανε σε καποιο σπιτι, που σταματησα να ρωτησω που εβγαζε ο δρομος που πατουσα.Τιποτε το ιδιαιτερο στα χωρια αυτα,περα απο την ησυχια και την ατελειωτη πρασσιναδα,φυσικα μια καλυβα εδω κατω δεν θα μου κακοπεφτε.
Αυτο που μου προξενησε εντυπωση και εδω,ειναι γιατι δεν βαζουνε μια προσθηκη,σαν εκχιονιστικο,σε καποιο αγροτικο και μια φορα τη βδομαδα με ελαχιστο κοστος να καθαριζει τις πετρες που πεφτουνε στο δρομο.Μπορει φυσικα να το κανουνε και να ξαναπεφτουνε...τελος παντων.

Παντου υπαρχουνε μερακληδες ανθρωποι.Εγω εψαξα και βρηκα για εσας τον Μερακλη της περιοχης.

 

Ομως μπες-βγες οπου εβρισκα,οι ωρες περνουσανε και το στομαχι αρχισε να διαμαρτυρεται εντονα.Το κεφαλι κατω και στην Ελατη πλακωμενος για να τσιμπησω κατι.Μπαινοντας στο χωριο,μετα τις τοσες ωρες στις ερημιες,δεν μου καλοφανηκε η πολυκοσμια.Σταματησα σε ενα μπακαλικο και πηρα δυο πραγματακια να τσιμπησω διπλα σε μια βρυσουλα που ειδα ανεβαινοντας.

 

Μολις γεμισε το στομαχι εκανα ενα ακομη καφεδακι και το ηπια αργα-αργα απολαμβανοντας τη θεα μερικων απο τα χωρια που μολις ειχα περασει,απο ψηλα.

 

Το Περτουλι θα ητανε το επομενο.Ανεβαινοντας προς τα πανω διαπιστωσα οτι εμενα απο βενζινη.Μου ειπανε οτι δεν υπηρχε βενζιναδικο,οποτε επρεπε να γυρισω παλι πισω.Ετσι και εκανα αναγκαστικα.Κανονικα θα φουλαριζα καπου προς τα πανω και θα συνεχιζα για Χρυσομηλια.Ετσι ομως οπως ηρθανε τα πραγματα δεν ειχα χρονο και κουραγιο για περιττα χιλιομετρα.Οποτε βενζινη στην Πυλη και ροτα για Καλαμπακα.

Στην Καλαμπακα εκανα αλλον ανεφοδιασμο.Χαλβας,για τα μετοπισθεν στο σπιτι,απο τον Ρομπο.Απο τους γνωστοτερους χαλβαδες Φαρσαλων ,τον οποιο ομως απο το πολυ βουτυρο δεν μπορω ουτε να τον μυρισω.



Ο δρομος μετα την Καλαμπακα ειναι απο τους αγαπημενους μου δρομους και δεν τον βαριεμαι ποτε.Χωρις σταση ελεγε το προγραμμα μεχρι τα Γιαννενα.Για αλλη μια φορα εβαλα το κεφαλι κατω για να μην ξενοκοιταω και μου μπαινουνε ιδεες.Με πονουσανε απο την κουραση ακομη και τα νυχια.

Οπως περνουσα απο την Μεταμορφωση,το ματι μου φευγοντας πηρε τον Τελη.Δεν γινοτανε να μην σταματησω να του πω ενα γεια.


Κερασε καφεδακι,ειπαμε διαφορα,μου ειπε οτι το προγραμμα εχει Πελλοπονησο μιας και σε 3-4 μερες τελειωνε η δουλεια του,αν φυσικα το Varadero επαιρνε μπροστα μετα απο σχεδον εναν μηνα ακινησιας.

 Μεταξυ των αλλων διευρυνε ΚΑΙ τους μουσικους μου οριζοντες.



Οπου να ναι θα επεφτε η νυχτα.Δεν ειχα καμμια ορεξη να τρεχω νυχτιατικα στους δρομους,αρκετα για σημερα.
Μαζεψα τα μπογαλακια μου και την εκανα για σπιτι.

Να κλεισω με τα γραφομενα του φιλου μου του Βαγγελη,στο παντα κρανος.www.facebook.com/groups/pantakranos/

Οι τέσσερις ρόδες ταξιδεύουν το σώμα και οι δύο την ψυχή.
Η φράση αυτή ήταν συνέχεια στο μυαλό μου, σαν να αναζητούσε επιβεβαίωση μετά από 25 χρόνια δίκυκλης ιστορίας μου.
Ίσως φταίει το ότι όσο περνάνε τα χρόνια ωριμάζω και τα βλέπω όλα διαφορετικά. Ανακάλυψα το «βάθος» αυτής της έκφρασης και οι λογισμοί μου ηρέμησαν, γαλήνεψαν. Για το ταξίδι χρειάζεται το σώμα, η ψυχή και φυσικά η καρδιά, αυτή η κουφάλα που κρύβεται από πίσω τους και μας καθοδηγεί.
Οι δύο ρόδες ΔΕΝ ταξιδεύουν το σώμα, αντίθετα το βιάζουν με τον χειρότερο τρόπο. Το σώμα κουράζεται, ταλαιπωρείται, βρέχεται, κρυώνει, υποφέρει. Εκεί, όταν δίνει μηνύματα στον εγκέφαλο μας (στη λογική) για να σταματήσουμε στην άκρη, να σταματήσουμε το μαρτύριο τότε … μπαίνει στο παιχνίδι η ψυχή η οποία βρίσκεται σε δικό της ρυθμό, σε δική της έκσταση και στέλνει πιο δυνατά μηνύματα για αν συνεχίσουμε το δρόμο μας. Και συνεχίζουμε, ας είμαστε μούσκεμα μέχρι το κόκκαλο, ας πονάμε. Αυτό που νοιώθουμε όμως δεν περιγράφεται